W niedzielę 12 czerwca obchodzimy, jedno z najważniejszych liturgicznych świąt chrześcijańskich: Uroczystość Trójcy Przenajświętszej.

Ta prawda wiary jest jedną z trudniejszych do pojęcia i przekazania.

Dogmat o Trójcy Świętej, który stwierdza, że jest jeden Bóg, istniejący w trzech Osobach: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Św., jest uważany za „centralną prawdę wiary teologii chrześcijańskiej”.

Wielokrotnie w ciągu dnia możemy oddawać cześć Trójcy Świętej, np. czyniąc znak krzyża św. (W Imię Ojca i Syna i Ducha Św.) albo podczas krótkiej modlitwy: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.

Ta prawda wiary jest dla nas wielką tajemnicą.

Z pomocą przychodzi nam Katechizm Kościoła Katolickiego:

• „Tajemnica Trójcy Świętej stanowi centrum tajemnicy wiary i życia chrześcijańskiego. Tylko sam Bóg, objawiając się, może nam pozwolić poznać się, jako Ojciec, Syn i Duch Święty.
• Wcielenie Syna Bożego objawia, że Bóg jest wiecznym Ojcem i że Syn jest współistotny Ojcu, czyli że On jest w Nim i z Nim tym samym jedynym Bogiem.
• Duch Święty z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę.
• Przez łaskę chrztu „w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” zostaliśmy wezwani do uczestnictwa w życiu Trójcy Świętej, tu na ziemi w mroku wiary, a po śmierci w światłości wiecznej.
• Wiara katolicka polega na tym, abyśmy czcili jednego Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności, nie mieszając Osób ani nie rozdzielając substancji: inna jest bowiem Osoba Ojca, inna Syna, inna Ducha Świętego, lecz jedno jest Bóstwo, równa chwała, współwieczny majestat Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
• Osoby Boskie, nierozdzielne w tym, kim są, są także nierozdzielne w tym, co czynią”.

W Uroczystość Trójcy Przenajświętszej warto wspomnieć o ikonie „Trójca Święta”, napisanej na początku XV wieku, przez mnicha Andrieja Rublowa.

Punktem wyjścia ikony jest historia biblijna: „Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie” (Rdz 18). W związku z tym ikona „Trójca Święta” Rublowa bywa także nazywana „Trójcą Starotestamentową” lub „Gościnnością Abrahama”.

Kontemplując tę ikonę, sami znajdujemy się w sytuacji tego, kto we własnym domu przyjmuje Pana.

Ikona ukazuje trzy siedzące postacie ze skrzydłami, przypominające aniołów.

W środkowej postaci rozpoznajemy Jezusa, na co wskazuje drzewo za Jego plecami (zapowiedź śmierci Jezusa na krzyżu) oraz tradycyjny gest prawej dłoni, sięgającej po kielich. Jego szata ma kolor krwistej czerwieni, nawiązującej do proroctwa Izajasza: „Kim jest ten, który przybywa (…) w szkarłatnych szatach? (…) Dlaczego krwawa jest twoja suknia?”. Jezus siedzi na wprost nas.

Po prawej stronie ikony widzimy Osobę zwróconą ku nam, to Duch Święty. Skalista góra stojąca za postacią Ducha Św., nawiązuje do tradycji biblijnej i monastycznej.

Trzecia Osoba, po lewej stronie to Bóg Ojciec. Za Nim znajduje się dom – symbol Kościoła albo „domu Ojca, w którym mieszkań jest wiele”.

Pomiędzy tymi trzema Osobami znajduje się mały prostokątny stół. Trzy jego boki są zajęte. Wolny bok pozostaje dla człowieka.

Po kontemplacji tej ikony, człowiek nie może pozostać bierny. Pragnie zająć puste miejsce przy stole i zbliżyć się do Boga, by przyjąć Go na nowo do swego życia.